GRUPA KAPITAŁOWA "POL-DRÓG" SPÓŁKA ZO.O.

Identyfikator podatkowy NIP 8942181632

Numer KRS. Pole obowiązkowe dla jednostek wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego. 0000087977

Datum von 2019-01-01

Datum bis 2019-12-31

Wskazanie, czy sprawozdanie finansowe zostało sporządzone przy założeniu kontynuowania działalności gospodarczej przez jednostkę w dającej się przewidzieć przyszłości true

Wskazanie, czy nie istnieją okoliczności wskazujące na zagrożenie kontynuowania przez nią działalności: true - Brak okoliczności wskazujących na zagrożenie kontynuowania działalności; false - Wystąpiły okoliczności wskazujące na zagrożenie kontynuowania działalności true

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

OBOWIĄZUJĄCE METODY WYCENY AKTYWÓW I PASYWÓW ORAZ USTALANIA WYNIKU FINANSOWEGO 2.1. Obowiązujące zasady wyceny aktywów i pasywów 1. Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne a) Środki trwałe – rzeczowe aktywa trwałe (poza inwestycjami) i zrównane z nimi o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby Spółki. Do środków trwałych zalicza się w szczególności: - nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, - maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy, - ulepszenia w obcych środkach trwałych, - inwentarz żywy. Okres użyteczności ekonomicznej jest jedynym kryterium klasyfikacji. Środki trwałe wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po urzędowej aktualizacji wyceny środków trwałych) pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Środki trwałe w Spółce są objęte syntetycznie ewidencją wartościową, a analitycznie ewidencją ilościowo – wartościową. Środki trwałe ewidencjonuje się na koncie 011, a środki trwałe o wartości początkowej poniżej 3 500 zł (słownie: trzy tysiące pięćset złotych) ewidencjonuje się na koncie 013 – środki trwałe niskocenne. Na ewidencję środków trwałych należy przyjąć środki o wartości początkowej powyżej 1000 zł (jeden tysiąc złotych), natomiast środki o wartości początkowej poniżej 1000 zł wprowadzamy tylko i wyłącznie na kartoteki wyposażenia. W bilansie wartość środków trwałych prezentowana jest w wysokości netto. Wartość początkową stanowiącą cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego powiększają koszty jego ulepszenia, polegające na przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub rekonstrukcji i powodujące, że jego wartość użytkowa po zakończeniu ulepszenia przewyższa jego wartość użytkową posiadaną przy przyjęciu do używania. Wartość początkową środków trwałych zmniejszają odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe dokonywane w celu uwzględnienia ich wartości, na skutek upływu czasu. Odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych Spółka dokonuje drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, a jej zakończenie – nie później niż z chwilą zrównania odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego lub przeznaczenia go do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru, z ewentualnym uwzględnieniem przewidywanej przy likwidacji ceny sprzedaży netto pozostałości środka trwałego. Dla środków trwałych o niskiej jednostkowej wartości początkowej tj. do 3.500,00 zł, Spółka ustala odpisy amortyzacyjne w sposób uproszczony tj. dokonując jednorazowo odpisu wartości tego rodzaju środka trwałego w miesiącu oddania go do używania. Na dzień przyjęcia środka trwałego do używania Spółka ustala okres, stawkę i metodę amortyzacji. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacyjnych jest przez Spółkę okresowo weryfikowana. Wartość początkowa i dotychczasowe odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe mogą, na podstawie odrębnych przepisów, ulegać aktualizacji. Wartość księgowa netto ustalona w wyniku tej wyceny nie powinna być wyższa od jego wartości godz

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

iwej, której odpisanie w przewidywanym okresie jego dalszego używania jest ekonomicznie uzasadnione. Powstałą w ten sposób wycenę wartości odnosi się na kapitał z aktualizacji wyceny. Środki trwałe przyjęte do używania na podstawie umowy leasingu zalicza się do aktywów trwałych i ujmuje się w księgach rachunkowych zgodnie z zasadami określonymi w Art. 3 ust. 4 Ustawy o rachunkowości i Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 5 „Leasing, najem i dzierżawa” Cena nabycia obejmuje kwotę należną sprzedającemu, pomniejszoną o podlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, rabaty, opusty i inne podobne obniżenia, jak również odzyski. Cenę nabycia powiększają koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem środka trwałego do używania, łącznie z kosztami transportu, załadunku, wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu – wraz z opłatami notarialnymi, skarbowymi i innymi. W przypadku importu cenę nabycia obciążają: cło i podatek akcyzowy; jest ona ponadto korygowana o różnice kursowe, które wystąpią do dnia przekazania środka trwałego do używania. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia środka trwałego – zwłaszcza przyjętego nieodpłatnie, w tym w formie darowizny – jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego przedmiotu. Gdy występują znaczne trudności z ustaleniem ceny sprzedaży netto środka trwałego, należy w inny sposób określić jego wartość godziwą, np. opartą na niezależnej eksperckiej wycenie lub stanowiącą różnicę między jego bieżącą ceną nabycia bądź kosztem wytworzenia a aktualnym stopniem zużycia. W szczególnych przypadkach elementem ceny nabycia środków trwałych może być naliczony przy zakupie podatek VAT, jeśli stosownie do przepisów podatkowych nie podlega on odliczeniu od podatku należnego VAT lub zwrotowi. W przypadku nabycia gruntów do ceny zakupu dolicza się wszelkie koszty związane z ich nabyciem (np. notarialne, skarbowe i sądowe), które – podobnie jak wartość zakupu gruntów – nie podlegają amortyzacji, jeżeli grunty te nie służą do odkrywkowego wydobycia kopalin. Koszt wytworzenia produktu (środków trwałych) obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskiwania i przetwarzania zawiązane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny. Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytworzenia produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne koszty pośrednie produkcji oraz tę część kosztów stałych, pośrednich produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnego zarządu, kosztów sprzedaży, kosztów będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i start produkcyjnych, kosztów magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba, że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, z wyłączeniem odsetek, prowizji i różnic kursowych, naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W przypadkach uzasadnionych niezbędnym, długotrwałym przygotowaniem towaru lub produktu do sprzedaży bądź długim okresem wytwarzania produktu, cenę nabycia lub koszt wytworzenia moż

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

na zwiększyć o koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu towaru lub produktów w okresie ich przygotowania do sprzedaży bądź wytworzenia i związanych z nimi różnic kursowych, pomniejszone o przychody z tego tytułu. b) Wartości niematerialne i prawne – nabyte przez Spółkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby Spółki, a w szczególności: - autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje i koncesje, - prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych, - know-how. W przypadku oddania do używania wartości niematerialnych i prawnych na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zalicza się je do aktywów trwałych zgodnie z Art. 3 ust. 4 Ustawy o rachunkowości i Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 5 „Leasing, najem i dzierżawa”. Do wyceny wartości niematerialnych i prawnych oraz sposobów dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych stosuje się zasady jak do wyżej opisanych środków trwałych, z wyłączeniem zasad ulepszenia. 2. Środki trwałe w budowie – zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Środki trwałe w budowie wycenia się w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy aktualizujące, z tytułu trwałej utraty wartości. Do kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem należy wymienić szczególnie koszty: • dokumentacji projektowej inwestycji, badań geologicznych, geofizycznych oraz pomiarów geodezyjnych, • ubezpieczenia inwestycji w okresie budowy, • przygotowania terenu pod budowę, w tym koszty likwidacji rozbieranych – w związku z realizacją inwestycji – budynków i budowli, łącznie z nieumorzoną ich wartością pomniejszoną o odzyski z rozbiórki, • odszkodowań za dostarczenie obiektów zastępczych i przesiedlenie osób z terenu zajętego przez budowę, • wznoszenia budynków i budowli, • zakupu w kraju lub za granicą bądź wytworzenia we własnym zakresie urządzeń technicznych i maszyn, środków transportu itp. oraz ich transportu, montażu i ewentualnych napraw, jeżeli czynności te następują przed przekazaniem obiektów do używania, • założenia stref ochronnych i zieleni, • nadzoru autorskiego, generalnego wykonawcy i inwestorskiego. Rozliczenie kosztów środków trwałych w budowie następuje pod datą przyjęcia do używania składników majątkowych powstałych w wyniku ich nabycia lub wytworzenia, nie później niż pod datą zakończenia całej inwestycji. Odpisanie kosztów środków trwałych w budowie, które nie dały efektu gospodarczego, powinno nastąpić pod datą podjęcia stosownej decyzji. 3. Inwestycje – aktywa posiadane przez Spółkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez Spółkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągnięcia tych korzyści. a) Inwestycje długoterminowe wycenia się według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Dopuszcza się możliwość stosowania przeszacowania według zasad opisanych w art. 35 Ustawy o

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

rachunkowości, po podjęciu decyzji przez uprawnione osoby. b) Inwestycje krótkoterminowe wycenia się według ceny rynkowej, albo według ceny nabycia, zależnie od tego , która z nich jest niższa, a krótkoterminowe inwestycje dla których nie istnieje aktywny rynek w inny sposób określonej wartości godziwej. W przypadku akcji i udziałów nie notowanych na rynkach aktywnych przyjmuje się ich wartość księgową. 5. Należności i udzielone pożyczki wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem ostrożności. Wartość należności aktualizuje się uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisów aktualizujących, w odniesieniu do: a) należności kwestionowanych przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik zalega ponad sześć miesięcy, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna – do wysokości nie pokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem. b) należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub upadłości – do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu komisarzowi w postępowaniu upadłościowym, c) należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego – w pełnej wysokości należności, d) należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należność, w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego- w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania, e) należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności, a w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców – w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym ogólnego, na nieściągalne należności. Odpisy aktualizujące wartość należności zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych lub do kosztów finansowych. Należności umorzone, przedawnione lub nieściągalne zmniejszają dokonane uprzednio odpisy aktualizujące ich wartość. W przypadku ustania przyczyny, dla której dokonano odpisu aktualizującego wartość aktywów, w tym odpisu z tytułu trwałej utraty wartości, równowartość całości lub odpowiedniej części uprzednio dokonanego odpisu aktualizującego zwiększa wartość danego składnika aktywów i podlega zaliczeniu odpowiednio do pozostałych przychodów operacyjnych lub przychodów finansowych. 6. Zobowiązania – wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczenia o wiarygodnie określonej wartości, które spowoduje wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów Spółki. Zobowiązania wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty, przy czym zobowiązania finansowe których uregulowanie zgodnie z umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe – według wartości godziwej. Zobowiązania przedawnione są odpisywane w okresie w którym zgodnie z Kodeksem Cywilnym upływa termin wymagalności. Zobowiązania umorzone odpisywane są w dniu uzyskania decyzji o umorzeniu. 7. Zapasy wycenia się według cen nabycia , a w razie trwałej utraty wartości zapasów dokonuje się odpisu wyrażającego tę utratę. Stosuje się zasady wyceny rozchodu materiałów według metody FIFO „pierwsze przyszło – pierwsze wyszło” . Koszty zakupu podwyższają wartość zapasów. Wyroby gotowe i półfabrykaty wycenia się według cen ewidencyjnych i ew

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

idencjonuje się odchylenia korygujące ich wartość od rzeczywistego kosztu wytworzenia. Dla wyceny produkcji w toku stosuje się Krajowy Standard Rachunkowości nr 3 „Niezakończone usługi budowlane”. W przypadku robót o szacowanym przychodzie nie przekraczającym czterysta tysięcy złotych i czasie realizacji krótszym niż sześć miesięcy dopuszcza się możliwość wyceny produkcji w toku w wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia, jednak nie większych niż szacowana cena sprzedaży. Produkcję w toku wycenia się nie rzadziej niż raz do roku. 8. Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe ujmowane są w księgach rachunkowych zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 6 „Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe” . Rezerwy – zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Rezerwy tworzy się na: - pewne o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym z tytułu udzielonych gwarancji, poręczeń, operacji kredytowych, skutków toczącego się postępowania sądowego, - przyszłe zobowiązania spowodowane restrukturyzacją, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów jednostka jest zobowiązana do jej przeprowadzenia lub zawarto w tej sprawie wiążące umowy, a plany restrukturyzacji pozwalają w sposób wiarygodny oszacować wartość tych przyszłych zobowiązań. Rezerwy zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych, kosztów finansowch lub strat nadzwyczajnych, w zależności od okoliczności, z którymi przyszłe zobowiązanie się wiąże. Powstanie zobowiązania, na które utworzono uprzednio rezerwę, zmniejsza rezerwę. Niewykorzystane rezerwy, wobec zmniejszenia lub ustania ryzyka uzasadniającego ich utworzenie, zwiększają na dzień, na który okazały się zbędne, odpowiednio pozostałe przychody operacyjne, przychody finansowe lub zyski nadzwyczajne. Bierne rozliczenia międzyokresowe – Spółka dokonuje biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających w szczególności: - ze świadczeń wykonanych na rzecz Spółki przez jej kontrahentów, a kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny, - z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych, a także przyszłych świadczeń wobec nieznanych osób, których kwotę można oszacować w sposób wiarygodny, mimo, że data ich powstania nie jest jeszcze znana, w tym z tytułu napraw gwarancyjnych i rękojmi za sprzedane produkty długotrwałego użytku; tak oszacowane zobowiązania są prezentowane w bilansie jako rezerwy na zobowiązania. Odpisy biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów mogą następować stosownie do upływu czasu lub wielkości świadczeń. Zobowiązania ujęte jako bierne rozliczenia międzyokresowe zmniejszają koszty okresu sprawozdawczego, w którym stwierdzono, że nie powstały. Zobowiązania warunkowe – obowiązek wykonania świadczeń, których powstanie jest uzależnione od zaistnienia określonych zdarzeń. 9. Wycena i prezentacja należności i zobowiązań z tytułu podatku dochodowego oraz aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego przeprowadzana jest zgodnie z zapisami Krajowego Standardu Rachunkowości nr 2 „ Podatek dochodowy” Podatek dochodowy od osób prawnych Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego – ustala s

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

ię w wysokości kwoty przewidzianej w przyszłości do odliczenia od podatku dochodowego, w związku z ujemnymi różnicami przejściowymi, które spowodują w przyszłości zmniejszenie podstawy obliczenia podatku dochodowego oraz starty podatkowej możliwej do odliczenia, ustalonej przy uwzględnieniu zasady ostrożności. Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego - tworzy się w wysokości kwoty podatku dochodowego, wymagającej w przyszłości zapłaty, w związku z występowaniem dodatnich różnic przejściowych, to jest różnic, które spowodują zwiększenie podstawy obliczenia podatku dochodowego w przyszłości. Wysokość rezerwy i aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego ustala się przy uwzględnieniu stawek podatku dochodowego obowiązujących w roku powstania obowiązku podatkowego. Rezerwa i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego wykazywane są w bilansie oddzielnie. Rezerwę i aktywa można kompensować, jeżeli Spółka ma tytuł uprawniający ja do jednoczesnego uwzględnienia przy obliczaniu kwoty zobowiązania podatkowego. Rezerwy i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, dotyczące operacji rozliczanych z kapitałem własnym, odnosi się również na kapitał własny. 10. Rozliczenia międzyokresowe przychodów Rozliczenia międzyokresowe przychodów – wycenia się z zachowaniem zasady ostrożności. Rozliczenia międzyokresowe przychodów, to stan na dzień bilansowy wartości nominalnej przychodów (długo- i krótkoterminowych), których realizacja następuje w okresach przyszłych. Do rozliczeń międzyokresowych przychodów zalicza się między innymi: • ujemną wartość firmy, w rozumieniu Art. 33 ust. 4 i Art. 44b ust.11 Ustawy o rachunkowości, • pobrane wpłaty lub zarachowane należności od kontrahentów za świadczenia, które zostaną wykonane w następnym roku obrotowym, • środki pieniężne otrzymane na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie oraz prac rozwojowych, jeżeli stosownie do innych ustaw nie zwiększaja one kapitałów własnych. 11. Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów Czynne rozliczenia międzyokresowe – Spółka dokonuje czynnych rozliczeń międzyokresowych jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych. W ciągu okresu sprawozdawczego przedmiotem rozliczeń międzyokresowych są między innymi: - koszty czynszów i dzierżawy płaconych z góry, - koszty energii opłaconej z góry, - koszty ubezpieczeń majątkowych, - koszty opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, - podatek od nieruchomości, odpisy na fundusz świadczeń socjalnych, - naliczone z góry odsetki od kredytów i pożyczek - naliczone z góry inne koszty finansowe, - aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, - inne koszty dotyczące następnych okresów sprawozdawczych (prenumeraty, przedpłaty na targi itp.). Koszty podlegające aktywowaniu na koncie rozliczeń międzyokresowych rozliczane są proporcjonalnie do upływu czasu w kolejnych okresach obrotowych, których dotyczą. 11. Kapitały własne wycenia się w wartościach nominalnych z wyjątkiem udziałów/akcji własnych, które wycenia się w cenie nabycia. Kapitały własne ujmuje się w księgach rachunkowych z podziałem na ich rodzaje i według zasad określonych przepisami prawa i postanowieniami umowy Spółki. 12. Amortyzacja prawa wieczystego użytkowania gruntu - prawo wieczystego użytkowania gruntów jest nieamortyzowane. 13. Zasady przy korzystaniu z obcych środków trwałych – niezależnie od tego czy jednostka podlega obowiązkowi badania, czy nie, zawsze stosuje się zasady określone w

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

art. 3 ust 4 14. Odpisy aktualizujące wartość bilansową aktywów jednostki przeprowadza się z zastrzeżeniem regulacji szczegółowych ujętych w niniejszej polityce rachunkowości zgodnie z przepisami Ustawy o rachunkowości oraz przepisami zwartymi w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 4 „Utrata wartości aktywów”

bestimmung des Finanzergebnisses

Jednostka ewidencjonuje i rozlicza koszty według rodzajów – na kontach zespołu 4 i równocześnie według funkcji na kontach zespołu 5. Jednostka stosuje kalkulacyjny rachunek zysków i strat. Jednostka stosuje przy sporządzaniu rachunku przepływów pieniężnych metodę pośrednią. Jednostka stosuje zapisy Krajowego standardu Rachunkowości nr 1 „Rachunek przepływów pieniężnych” Jednostka sporządza zestawienie zmian w kapitale własnym Jednostka sporządza sprawozdanie finansowe w zakresie wskazanym w załączniku nr 1 do ustawy o rachunkowości. Dodatkowo jednostka sporządza informacje w terminach wskazanych przez jednostkę dominującą w zakresie niezbędnym dla sporządzenia sprawozdania skonsolidowanego zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 08 sierpnia 2008 roku w sprawie szczegółowych zasad sporządzania przez jednostki inne niż banki i zakłady ubezpieczeń skonsolidowanych sprawozdań finansowych grup kapitałowych. Ustala się, że dla rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki jako kwoty istotne traktuje się te kwoty, które przekraczają 1% sumy bilansowej za poprzedni okres sprawozdawczy lub te kwoty, które przekraczają 0,5% wartości przychodu za poprzedni okres sprawozdawczy w zależności od tego która kwota jest niższa. Za błędy podstawowe, których skutki podlegają odniesieniu na kapitały własne oraz wykazywaniu w bilansie w pozycji wyniku z lat ubiegłych uznaje się błędy których łączna wartość przekracza 20.000 zł. Błędy popełnione w okresach poprzednich o łącznej wartości poniżej 20.000 zł podlegają ujęciu w wyniku finansowym w roku ich ujawnienia.

festlegung der Methode von Aufstellung des Jahresabschlusses

Szczegółowość sprawozdania finansowego Jednostka sporządza sprawozdanie finansowe w zakresie wskazanym w załączniku nr 1 do ustawy o rachunkowości. Dodatkowo jednostka sporządza informacje w terminach wskazanych przez jednostkę dominującą w zakresie niezbędnym dla sporządzenia sprawozdania skonsolidowanego zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 08 sierpnia 2008 roku w sprawie szczegółowych zasad sporządzania przez jednostki inne niż banki i zakłady ubezpieczeń skonsolidowanych sprawozdań finansowych grup kapitałowych. Zasada istotności Ustala się, że dla rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki jako kwoty istotne traktuje się te kwoty, które przekraczają 1% sumy bilansowej za poprzedni okres sprawozdawczy lub te kwoty, które przekraczają 0,5% wartości przychodu za poprzedni okres sprawozdawczy w zależności od tego która kwota jest niższa. Za błędy podstawowe, których skutki podlegają odniesieniu na kapitały własne oraz wykazywaniu w bilansie w pozycji wyniku z lat ubiegłych uznaje się błędy których łączna wartość przekracza 20.000 zł. Błędy popełnione w okresach poprzednich o łącznej wartości poniżej 20.000 zł podlegają ujęciu w wyniku finansowym w roku ich ujawnienia.

2. Sonstigen

Na podstawie przepisów art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j.: Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) wprowadza się jako obowiązujące od dnia 29.01.2010 "Zasady (politykę) rachunkowości w GRUPIE KAPITAŁOWEJ POL-DRÓG".

Datum von 2018-01-01

Datum bis 2018-12-31

Angabe, ob der Jahresabschluss unter der Annahme erstellt wurde, dass das Unternehmen in absehbarer Zeit eine fortlaufende Geschäftstätigkeit ausführen wird true

Angabe, ob die Umstände vorliegen, die auf eine Gefährdung von der Fortführung des Geschäfts von dieser hindeuten true

Erörterung der anerkannten Rechnungslegungsgrundsätze (Rechnungslegungspolitik) hinsichtlich des Wahlrechts, das ein Gesetz der Einheit lässt, einschl.

Na podstawie przepisów art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j.: Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) wprowadza się jako obowiązujące od dnia 29.01.2010 "Zasady (politykę) rachunkowości w POL-DRÓG".

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

1. Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne a) Środki trwałe – rzeczowe aktywa trwałe (poza inwestycjami) i zrównane z nimi o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby Spółki. Do środków trwałych zalicza się w szczególności: - nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, - maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy, - ulepszenia w obcych środkach trwałych, - inwentarz żywy. Okres użyteczności ekonomicznej jest jedynym kryterium klasyfikacji. Środki trwałe wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po urzędowej aktualizacji wyceny środków trwałych) pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Środki trwałe w Spółce są objęte syntetycznie ewidencją wartościową, a analitycznie ewidencją ilościowo – wartościową. Środki trwałe ewidencjonuje się na koncie 011, a środki trwałe o wartości początkowej poniżej 3 500 zł (słownie: trzy tysiące pięćset złotych) ewidencjonuje się na koncie 013 – środki trwałe niskocenne. Na ewidencję środków trwałych należy przyjąć środki o wartości początkowej powyżej 1000 zł (jeden tysiąc złotych), natomiast środki o wartości początkowej poniżej 1000 zł wprowadzamy tylko i wyłącznie na kartoteki wyposażenia. W bilansie wartość środków trwałych prezentowana jest w wysokości netto. Wartość początkową stanowiącą cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego powiększają koszty jego ulepszenia, polegające na przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub rekonstrukcji i powodujące, że jego wartość użytkowa po zakończeniu ulepszenia przewyższa jego wartość użytkową posiadaną przy przyjęciu do używania. Wartość początkową środków trwałych zmniejszają odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe dokonywane w celu uwzględnienia ich wartości, na skutek upływu czasu. Odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środków trwałych Spółka dokonuje drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania, a jej zakończenie – nie później niż z chwilą zrównania odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego lub przeznaczenia go do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru, z ewentualnym uwzględnieniem przewidywanej przy likwidacji ceny sprzedaży netto pozostałości środka trwałego. Dla środków trwałych o niskiej jednostkowej wartości początkowej tj. do 3.500,00 zł, Spółka ustala odpisy amortyzacyjne w sposób uproszczony tj. dokonując jednorazowo odpisu wartości tego rodzaju środka trwałego w miesiącu oddania go do używania. Na dzień przyjęcia środka trwałego do używania Spółka ustala okres, stawkę i metodę amortyzacji. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacyjnych jest przez Spółkę okresowo weryfikowana. Wartość początkowa i dotychczasowe odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe mogą, na podstawie odrębnych przepisów, ulegać aktualizacji. Wartość księgowa netto ustalona w wyniku tej wyceny nie powinna być wyższa od jego wartości godziwej, której odpisanie w przewidywanym okresie jego dalszego używania jest ekonomicznie uzasadnione. Powstałą w ten sposób wycenę

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

wartości odnosi się na kapitał z aktualizacji wyceny. Środki trwałe przyjęte do używania na podstawie umowy leasingu zalicza się do aktywów trwałych i ujmuje się w księgach rachunkowych zgodnie z zasadami określonymi w Art. 3 ust. 4 Ustawy o rachunkowości i Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 5 „Leasing, najem i dzierżawa” Cena nabycia obejmuje kwotę należną sprzedającemu, pomniejszoną o podlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, rabaty, opusty i inne podobne obniżenia, jak również odzyski. Cenę nabycia powiększają koszty bezpośrednio związane z zakupem i przystosowaniem środka trwałego do używania, łącznie z kosztami transportu, załadunku, wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu – wraz z opłatami notarialnymi, skarbowymi i innymi. W przypadku importu cenę nabycia obciążają: cło i podatek akcyzowy; jest ona ponadto korygowana o różnice kursowe, które wystąpią do dnia przekazania środka trwałego do używania. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia środka trwałego – zwłaszcza przyjętego nieodpłatnie, w tym w formie darowizny – jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego przedmiotu. Gdy występują znaczne trudności z ustaleniem ceny sprzedaży netto środka trwałego, należy w inny sposób określić jego wartość godziwą, np. opartą na niezależnej eksperckiej wycenie lub stanowiącą różnicę między jego bieżącą ceną nabycia bądź kosztem wytworzenia a aktualnym stopniem zużycia. W szczególnych przypadkach elementem ceny nabycia środków trwałych może być naliczony przy zakupie podatek VAT, jeśli stosownie do przepisów podatkowych nie podlega on odliczeniu od podatku należnego VAT lub zwrotowi. W przypadku nabycia gruntów do ceny zakupu dolicza się wszelkie koszty związane z ich nabyciem (np. notarialne, skarbowe i sądowe), które – podobnie jak wartość zakupu gruntów – nie podlegają amortyzacji, jeżeli grunty te nie służą do odkrywkowego wydobycia kopalin. Koszt wytworzenia produktu (środków trwałych) obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskiwania i przetwarzania zawiązane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny. Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytworzenia produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne koszty pośrednie produkcji oraz tę część kosztów stałych, pośrednich produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnego zarządu, kosztów sprzedaży, kosztów będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i start produkcyjnych, kosztów magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba, że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, z wyłączeniem odsetek, prowizji i różnic kursowych, naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. W przypadkach uzasadnionych niezbędnym, długotrwałym przygotowaniem towaru lub produktu do sprzedaży bądź długim okresem wytwarzania produktu, cenę nabycia lub koszt wytworzenia można zwiększyć o koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu towaru lub produktów w okresie ich przygotowani

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

a do sprzedaży bądź wytworzenia i związanych z nimi różnic kursowych, pomniejszone o przychody z tego tytułu. b) Wartości niematerialne i prawne – nabyte przez Spółkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone na potrzeby Spółki, a w szczególności: - autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje i koncesje, - prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych, - know-how. W przypadku oddania do używania wartości niematerialnych i prawnych na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zalicza się je do aktywów trwałych zgodnie z Art. 3 ust. 4 Ustawy o rachunkowości i Krajowego Standardu Rachunkowości Nr 5 „Leasing, najem i dzierżawa”. Do wyceny wartości niematerialnych i prawnych oraz sposobów dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych stosuje się zasady jak do wyżej opisanych środków trwałych, z wyłączeniem zasad ulepszenia. 2. Środki trwałe w budowie – zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Środki trwałe w budowie wycenia się w wysokości ogółu kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy aktualizujące, z tytułu trwałej utraty wartości. Do kosztów pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem należy wymienić szczególnie koszty: • dokumentacji projektowej inwestycji, badań geologicznych, geofizycznych oraz pomiarów geodezyjnych, • ubezpieczenia inwestycji w okresie budowy, • przygotowania terenu pod budowę, w tym koszty likwidacji rozbieranych – w związku z realizacją inwestycji – budynków i budowli, łącznie z nieumorzoną ich wartością pomniejszoną o odzyski z rozbiórki, • odszkodowań za dostarczenie obiektów zastępczych i przesiedlenie osób z terenu zajętego przez budowę, • wznoszenia budynków i budowli, • zakupu w kraju lub za granicą bądź wytworzenia we własnym zakresie urządzeń technicznych i maszyn, środków transportu itp. oraz ich transportu, montażu i ewentualnych napraw, jeżeli czynności te następują przed przekazaniem obiektów do używania, • założenia stref ochronnych i zieleni, • nadzoru autorskiego, generalnego wykonawcy i inwestorskiego. Rozliczenie kosztów środków trwałych w budowie następuje pod datą przyjęcia do używania składników majątkowych powstałych w wyniku ich nabycia lub wytworzenia, nie później niż pod datą zakończenia całej inwestycji. Odpisanie kosztów środków trwałych w budowie, które nie dały efektu gospodarczego, powinno nastąpić pod datą podjęcia stosownej decyzji. 3. Inwestycje – aktywa posiadane przez Spółkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez Spółkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągnięcia tych korzyści. a) Inwestycje długoterminowe wycenia się według ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Dopuszcza się możliwość stosowania przeszacowania według zasad opisanych w art. 35 Ustawy o rachunkowości, po podjęciu decyzji przez uprawnione osoby. b) Inwestycje krótkoterminowe wycenia się według ceny rynkowej, albo według ceny n

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

abycia, zależnie od tego , która z nich jest niższa, a krótkoterminowe inwestycje dla których nie istnieje aktywny rynek w inny sposób określonej wartości godziwej. W przypadku akcji i udziałów nie notowanych na rynkach aktywnych przyjmuje się ich wartość księgową. 4. Należności i udzielone pożyczki wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem ostrożności. Wartość należności aktualizuje się uwzględniając stopień prawdopodobieństwa ich zapłaty poprzez dokonanie odpisów aktualizujących, w odniesieniu do: a) należności kwestionowanych przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik zalega ponad sześć miesięcy, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna – do wysokości nie pokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem. b) należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub upadłości – do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu komisarzowi w postępowaniu upadłościowym, c) należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego – w pełnej wysokości należności, d) należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należność, w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego- w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania, e) należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności, a w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców – w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym ogólnego, na nieściągalne należności. Odpisy aktualizujące wartość należności zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych lub do kosztów finansowych. Należności umorzone, przedawnione lub nieściągalne zmniejszają dokonane uprzednio odpisy aktualizujące ich wartość. W przypadku ustania przyczyny, dla której dokonano odpisu aktualizującego wartość aktywów, w tym odpisu z tytułu trwałej utraty wartości, równowartość całości lub odpowiedniej części uprzednio dokonanego odpisu aktualizującego zwiększa wartość danego składnika aktywów i podlega zaliczeniu odpowiednio do pozostałych przychodów operacyjnych lub przychodów finansowych. 5. Zobowiązania – wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczenia o wiarygodnie określonej wartości, które spowoduje wykorzystanie już posiadanych lub przyszłych aktywów Spółki. Zobowiązania wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty, przy czym zobowiązania finansowe których uregulowanie zgodnie z umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe – według wartości godziwej. Zobowiązania przedawnione są odpisywane w okresie w którym zgodnie z Kodeksem Cywilnym upływa termin wymagalności. Zobowiązania umorzone odpisywane są w dniu uzyskania decyzji o umorzeniu. 6. Zapasy wycenia się według cen nabycia , a w razie trwałej utraty wartości zapasów dokonuje się odpisu wyrażającego tę utratę. Stosuje się zasady wyceny rozchodu materiałów według metody FIFO „pierwsze przyszło – pierwsze wyszło” . Koszty zakupu podwyższają wartość zapasów. Wyroby gotowe i półfabrykaty wycenia się według cen ewidencyjnych i ewidencjonuje się odchylenia korygujące ich wartość od rzeczywistego kosztu wytworzenia. Dla wyceny produkcji w toku stosuje się Krajowy Standard R

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

achunkowości nr 3 „Niezakończone usługi budowlane”. W przypadku robót o szacowanym przychodzie nie przekraczającym czterysta tysięcy złotych i czasie realizacji krótszym niż sześć miesięcy dopuszcza się możliwość wyceny produkcji w toku w wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia, jednak nie większych niż szacowana cena sprzedaży. Produkcję w toku wycenia się nie rzadziej niż raz do roku. 7. Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe ujmowane są w księgach rachunkowych zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości nr 6 „Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe” . Rezerwy – zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Rezerwy tworzy się na: - pewne o dużym stopniu prawdopodobieństwa przyszłe zobowiązania, których kwotę można w sposób wiarygodny oszacować, a w szczególności na straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym z tytułu udzielonych gwarancji, poręczeń, operacji kredytowych, skutków toczącego się postępowania sądowego, - przyszłe zobowiązania spowodowane restrukturyzacją, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów jednostka jest zobowiązana do jej przeprowadzenia lub zawarto w tej sprawie wiążące umowy, a plany restrukturyzacji pozwalają w sposób wiarygodny oszacować wartość tych przyszłych zobowiązań. Rezerwy zalicza się odpowiednio do pozostałych kosztów operacyjnych, kosztów finansowch lub strat nadzwyczajnych, w zależności od okoliczności, z którymi przyszłe zobowiązanie się wiąże. Powstanie zobowiązania, na które utworzono uprzednio rezerwę, zmniejsza rezerwę. Niewykorzystane rezerwy, wobec zmniejszenia lub ustania ryzyka uzasadniającego ich utworzenie, zwiększają na dzień, na który okazały się zbędne, odpowiednio pozostałe przychody operacyjne, przychody finansowe lub zyski nadzwyczajne. Bierne rozliczenia międzyokresowe – Spółka dokonuje biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów w wysokości prawdopodobnych zobowiązań przypadających na bieżący okres sprawozdawczy, wynikających w szczególności: - ze świadczeń wykonanych na rzecz Spółki przez jej kontrahentów, a kwotę zobowiązania można oszacować w sposób wiarygodny, - z obowiązku wykonania, związanych z bieżącą działalnością, przyszłych świadczeń na rzecz pracowników, w tym świadczeń emerytalnych, a także przyszłych świadczeń wobec nieznanych osób, których kwotę można oszacować w sposób wiarygodny, mimo, że data ich powstania nie jest jeszcze znana, w tym z tytułu napraw gwarancyjnych i rękojmi za sprzedane produkty długotrwałego użytku; tak oszacowane zobowiązania są prezentowane w bilansie jako rezerwy na zobowiązania. Odpisy biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów mogą następować stosownie do upływu czasu lub wielkości świadczeń. Zobowiązania ujęte jako bierne rozliczenia międzyokresowe zmniejszają koszty okresu sprawozdawczego, w którym stwierdzono, że nie powstały. Zobowiązania warunkowe – obowiązek wykonania świadczeń, których powstanie jest uzależnione od zaistnienia określonych zdarzeń. 8. Wycena i prezentacja należności i zobowiązań z tytułu podatku dochodowego oraz aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego przeprowadzana jest zgodnie z zapisami Krajowego Standardu Rachunkowości nr 2 „Podatek dochodowy” Podatek dochodowy od osób prawnych Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego – ustala się w wysokości kwoty przewidzianej w przyszłości do odliczenia od podatku dochodowego, w związku z ujemnymi różnicami przejściowymi, które spowodu

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

ją w przyszłości zmniejszenie podstawy obliczenia podatku dochodowego oraz starty podatkowej możliwej do odliczenia, ustalonej przy uwzględnieniu zasady ostrożności. Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego - tworzy się w wysokości kwoty podatku dochodowego, wymagającej w przyszłości zapłaty, w związku z występowaniem dodatnich różnic przejściowych, to jest różnic, które spowodują zwiększenie podstawy obliczenia podatku dochodowego w przyszłości. Wysokość rezerwy i aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego ustala się przy uwzględnieniu stawek podatku dochodowego obowiązujących w roku powstania obowiązku podatkowego. Rezerwa i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego wykazywane są w bilansie oddzielnie. Rezerwę i aktywa można kompensować, jeżeli Spółka ma tytuł uprawniający ja do jednoczesnego uwzględnienia przy obliczaniu kwoty zobowiązania podatkowego. Rezerwy i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, dotyczące operacji rozliczanych z kapitałem własnym, odnosi się również na kapitał własny. 9. Rozliczenia międzyokresowe przychodów Rozliczenia międzyokresowe przychodów – wycenia się z zachowaniem zasady ostrożności. Rozliczenia międzyokresowe przychodów, to stan na dzień bilansowy wartości nominalnej przychodów (długo- i krótkoterminowych), których realizacja następuje w okresach przyszłych. Do rozliczeń międzyokresowych przychodów zalicza się między innymi: • ujemną wartość firmy, w rozumieniu Art. 33 ust. 4 i Art. 44b ust.11 Ustawy o rachunkowości, • pobrane wpłaty lub zarachowane należności od kontrahentów za świadczenia, które zostaną wykonane w następnym roku obrotowym, • środki pieniężne otrzymane na sfinansowanie nabycia lub wytworzenia środków trwałych, w tym także środków trwałych w budowie oraz prac rozwojowych, jeżeli stosownie do innych ustaw nie zwiększaja one kapitałów własnych. 10. Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów Czynne rozliczenia międzyokresowe – Spółka dokonuje czynnych rozliczeń międzyokresowych jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych. W ciągu okresu sprawozdawczego przedmiotem rozliczeń międzyokresowych są między innymi: - koszty czynszów i dzierżawy płaconych z góry, - koszty energii opłaconej z góry, - koszty ubezpieczeń majątkowych, - koszty opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, - podatek od nieruchomości, odpisy na fundusz świadczeń socjalnych, - naliczone z góry odsetki od kredytów i pożyczek - naliczone z góry inne koszty finansowe, - aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego, - inne koszty dotyczące następnych okresów sprawozdawczych (prenumeraty, przedpłaty na targi itp.). Koszty podlegające aktywowaniu na koncie rozliczeń międzyokresowych rozliczane są proporcjonalnie do upływu czasu w kolejnych okresach obrotowych, których dotyczą. 11. Kapitały własne wycenia się w wartościach nominalnych z wyjątkiem udziałów/akcji własnych, które wycenia się w cenie nabycia. Kapitały własne ujmuje się w księgach rachunkowych z podziałem na ich rodzaje i według zasad określonych przepisami prawa i postanowieniami umowy Spółki. 12. Amortyzacja prawa wieczystego użytkowania gruntu - prawo wieczystego użytkowania gruntów jest nieamortyzowane. 13. Zasady przy korzystaniu z obcych środków trwałych – niezależnie od tego czy jednostka podlega obowiązkowi badania, czy nie, zawsze stosuje się zasady określone w art. 3 ust 4 14. Odpisy aktualizujące wartość bilansową aktywów jednostki przeprowadza się z zastrzeżeniem regulacji szczegółowych ujętych w nin

bewertungsmethoden von Vermögenswerte und Schulden (einschließlich Abschreibungen)),

iejszej polityce rachunkowości zgodnie z przepisami Ustawy o rachunkowości oraz przepisami zwartymi w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 4 „Utrata wartości aktywów”.

bestimmung des Finanzergebnisses

Jednostka ewidencjonuje i rozlicza koszty według rodzajów – na kontach zespołu 4 i równocześnie według funkcji na kontach zespołu 5. Jednostka stosuje kalkulacyjny rachunek zysków i strat. Jednostka stosuje przy sporządzaniu rachunku przepływów pieniężnych metodę pośrednią. Jednostka stosuje zapisy Krajowego standardu Rachunkowości nr 1 „Rachunek przepływów pieniężnych” Jednostka sporządza zestawienie zmian w kapitale własnym Jednostka sporządza sprawozdanie finansowe w zakresie wskazanym w załączniku nr 1 do ustawy o rachunkowości. Dodatkowo jednostka sporządza informacje w terminach wskazanych przez jednostkę dominującą w zakresie niezbędnym dla sporządzenia sprawozdania skonsolidowanego zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 08 sierpnia 2008 roku w sprawie szczegółowych zasad sporządzania przez jednostki inne niż banki i zakłady ubezpieczeń skonsolidowanych sprawozdań finansowych grup kapitałowych. Ustala się, że dla rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jednostki jako kwoty istotne traktuje się te kwoty, które przekraczają 1% sumy bilansowej za poprzedni okres sprawozdawczy lub te kwoty, które przekraczają 0,5% wartości przychodu za poprzedni okres sprawozdawczy w zależności od tego która kwota jest niższa. Za błędy podstawowe, których skutki podlegają odniesieniu na kapitały własne oraz wykazywaniu w bilansie w pozycji wyniku z lat ubiegłych uznaje się błędy których łączna wartość przekracza 20.000 zł. Błędy popełnione w okresach poprzednich o łącznej wartości poniżej 20.000 zł podlegają ujęciu w wyniku finansowym w roku ich ujawnienia.

festlegung der Methode von Aufstellung des Jahresabschlusses

Za błędy podstawowe, których skutki podlegają odniesieniu na kapitały własne oraz wykazywaniu w bilansie w pozycji wyniku z lat ubiegłych uznaje się błędy których łączna wartość przekracza 20.000 zł. Błędy popełnione w okresach poprzednich o łącznej wartości poniżej 20.000 zł podlegają ujęciu w wyniku finansowym w roku ich ujawnienia.